امروز بچه های بسیج دانشکده سردار "حسین یکتا" رو به مراسمی دعوت کرده بودن.
این مراسم برای کسایی بود که به اردوی راهیان نور رفته بودن منم با اینکه اردو نرفته بودم
اما تو مراسم شرکت کردم.
صحبت هاشون خیلی خوب و تاثیر گذار بود.
میگفتن" خیلی از ماها فقط حرف از شهدا می زنیم
عکسشونو رو در و دیوار خونه می زنیم و می گیم چه آدمای خوبی بودن
چه حر فای خوبی زدن.اما ما چیکار کردیم ؟؟؟!!!!
تو این روزگار آخرالزمانه که خوبای خوبا دیگه حقیقتا مشخص میشن.
اون روزا_روزای 8 سال جنگ دفاع مقدس_ وقتی امام خمینی (ره) اعلام جنگ کردن
شیرمرداش پا شدن و رفتن جنگ . اون موقع خیلی ها رفتن اما...
اما این روزا _روزای جنگ با دشمن اونم از نوع جنگ نرم_وقتی آقامون اعلام جنگ کردن چند نفر تو عرصه ی جنگ اومدن؟؟؟!!!
به چند نفر تونستیم کمک کنیم که دین و ایمانشونو حفظ کنن؟
چقدرتو این جنگ نرم_همون جنگ فرهنگی چیزی که الان هدف اصلی دشمن شده_ تونستیم از دنیامون از درسمون از خانوادمون بگذریم؟"

تو کتابا خیلی خوندیم که شهدا همه ی زندگیشونو جوونیشونو دنیاشونو خلاصه همه چیزشونو گذاشتن و رفتن
اون وقته که شهید همت میگه"چه بکشیم چه کشته بشیم ما پیروزیم"
اما ماها چی؟یادمه موقع انتخابات بعد از کلی جدل های سیاسی حتی دوستای مذهبی من نمی دونستن به کی رای بدن؟
خیلی بده که با این همه سرمایه گذاری هایی که دانشگاه ها برای مناظره ها میذاشتن اما هنوز بعضی ها...
بچه ها به هوش باشیم! جوونا یه کاری بکنیم! دانشجوها تو سنگر دانشگاه مبارزه کنیم !
خانوما ناراحت نباشن تو این جنگ اونا هم می تونن بجنگن.
جنگ علیه ضدارزش ها جنگ علیه ضداسلام ها جنگ علیه کسایی که چشم دیدن رهبرمونو ندارن.
یا صاحب الزمان کمکمون کن...